کاوه جان سلام و ......... البته خداحافظ
ساده نوشتي که ميري چون ديگه وقت نميکني و نميخواهي تکراري باشي
صادقانه گفتي تنها گذاشتنت و کمکي نداري
و صد البته من جسارت ميکنم و در برابر ديگر دوستان استفاده کننده از وبلاگ اعتراف ميکنم که در خستگي تو ما هم بي تقصير نبوديم. چون در کمال تاسف گاهي خودخواهانه چيزهايي از تو خواستيم که بوي تنبلي و بيحالي ميداد و اين يعني استفاده مفت از يک امکان رايگان اما کاملا ارزشمند و من اين رو در تيکه هايي که در پاسخهات (البته در کمال ادب) ديده ميشد ، حس ميکردم. دوستان واقعا توقع مشاوره دقيق و تعيين رتبه و دانشگاه آينده و .... شايدم در اينده مشاوره ازدواج. و اين باعث ميشه آدم دچار خستگي و حيرت بشه .
به هر حال با توجه به اينکه درست کردن و ايجاد يک روال ارزشمند بسيار مشکل و خراب کردن و منهدم کردنش آب خوردنه پيشنهاد ميکنم دوستاني که مورد اعتمادت هستند و سابقه comment گذاشتن طولاني تري دارند، مسووليت ادامه حيات اين وبلاگ را عهده دار بشند.
شايد روزي برسه که همه به اين بناي پرشکوهي که با کمک هم ساختيمش نگاه کنيم و به اش بنازيم و اين يک همت کاوه گونه ميطلبه از طرف همه دوستان
__________
آره کاوه جون بي اغراق وبلاگت ديگه مال خودت نيست يک خير جاريه مثل يک کتابخانه يا مدرسه ... پس غرقش نکن لطفا . روي نظرم فکر کن و امور وبلاگ رو بين همه share کن و مديريتشو بعهده بگير نه کاهاي اجراييشو. شايد بعدها به يک سايت آبرومند مثل mba.ir برسيم.
اما اگر مصمم هستي ممنون سپاس و خداحافظ .