آقا روح اله ممنون ازينكه نظرت رو گفتي. البته در مورد آقا شاهين به نظرم يكم بي انصافي كردي. ايشون اصلا قصد به رخ كشيدن اطلاعات يا هر چيز ديگه اي رو نداشت. مسلما ايشون خودش جواب خواهد داد اگر صلاح بدونه منتهي اين رو من داخل پرانتز عرض كردم.

اما در مورد وجوهي كه بهش اشاره كردي راستش من بعضيهاش رو متوجه نشدم چه ارتباطي به بحث داشت. ولي يك تفاوت بين ديدگاه من و شما وجود داره. من هم ميدونم اكثر مديران ما مديران رابطه اي هستند اما نبايد فراموش كرد كه خيليهاشون هم مديران خوبي هستند. از طرفي خيلي از مديران ضابطه اي هم مديران خوبي نيستند. جداي ازين مسئله،‏اين درست نيست كه چون وضعيت مديران ما اين هست بيايم و هر كسي رو بذاريم رشته مديريت بخونه و با هر كيفيتي. بهر حال دانشگاه فقط محل تحصيل علم نيست بلكه بكاربردن آن هم مهمه. ضمنا شما، دانشجويان رو با عنوان آينده سازان نام بردي. لازمه اين رو توضيح بدم كه اكثر دانشجويان ما براي فرار از سربازي، خارج شدن از كشور، تحصيل مدرك، چشم و هم چشمي و يا بيكاري!!! به دنبال درس و دانشگاه ميرن و اغلبشون دچار سردرگمي و بي هدفي هستند. (البته نه همشون) بنابراين هيچ اتفاقي نمي افته اگه چند نفر كه براي اين اهداف ميخوان وارد كارشناسي ارشد بشند كم بشه و بجاش چند نفر كه عمرشون رو در صنعت و خدمات كشور گذروندند و تحصيل تاثير مستقيم روي عملكردشون ميذاره وارد بشند.

در مورد شرط شريف هم قبلا گفتم من ذات قضيه رو كه افراد با تجربه حداقل 4 سال وارد بشند قبول دارم ولي روشي كه گذاشتند مورد قبول من هم نيست. چون يكي مثل من 4 سالش در بطن مسائل مديريتي بوده و كسي ديگه مشغول عشق و حال خودش! اما اين شرط بدليل محدود شدن دانشگاهها و حذف شرط مصاحبه اجبارا گذاشته شده است. و اگر 50 درصد هم به هدفش برسه به نظرم از نبودش بهتره.(هر چند گفتم قبول ندارم اين روش رو)

آرزوي موفقيت و دستيابي به اهدافت رو دارم.