در مورد زبان و اينکه شما بدون آموزشگاه مشغول خوندنش بوديد من در نوشته خودم اشاره کردم که ما «به صورت رسمي» چه چيزي به دانش آموز و دانشچو ها داديم که حالا انتظار سوال سخت داشته باشيم؟

بذار اينطور بپرسم. سوال اصلي، بهترين ها چه کساني هستند؟ آيا لزوما کسي که بيشتر زحمت کشيده بهترين هست؟

مسءله اساسي البته همين شيوه گزينش هست که شوربختانه در اون تنها تکنيک و سرعت مهمه. باور کن حتا بدون دونستن مفهوم مشتق مي شد با دونستن تکنيک همه سوالاتش رو زد. آيا کسي که تکنيک بلده و تمرين تکنينکي زيادي کرده و با نمونه سوالات آشناست و در سه ثانيه راه حل به ذهنش مي رسه لايق پذيرفته شدنه؟ من به قاطعيت نمي گم بله. «سرعت» در فهم سوال و مفاهيم تنها يک فاکتوره. به نظر من نابغه کسي هست که يک سوال تازه ( واقعا تازه) رو بتونه حل کنه بدون مشکل. ما اکثرمون اون چيز نابي که نابغه ها دارن رو نداريم. تمام تلاش ما اين هست که تمام احتمالات رو به چنگ خودمون بياريم. با از بر کردن تمام نمونه سوالات. خوب... آيا دانشگاه تنها بايد براي کساني باشه که زحمت مي کشند؟ سوال عچيبيه؟ نه؟

ما فقط داريم کار يدي مي کنيم. همين. بيشتر ما هيچ خلاقيتي نداريم. به جاش سعي مي کنيم «تمام» خلاقيت ها رو از «حفظ» کنيم. اميدوارم از دست من نرنجي. ولي چيز هايي هم هست که قابل اندازه گيري با اين نوع امتحان ها که درش شهوت ديوانه وار براي «نمونه سوال» و «تکنيک» بيداد مي کنه نيست.

خوب البته ممکنه تمام حرف هاي من براي سرپوش گذاشتن روي ناراحتي هام از امتحان و اعتماد به نفس بالاي دوستانم هنگام صحبت از درصد هاشون باشه. نمي تونم رد کنم. ولي اينکه مي گم نمي فهمم شما رو براي اينه که نمي تونم بفهمم اين امتحان اينقدر مهم باشه براي شما. که انگار ديگه هيچ چيز با ارزش ديگه اي وجود نداره و «همه چيز» ارزش فدا کردن به پاي اين راه رو داره. با وجود شما آدم هايي از جنس ديگه ( از جنسي که گاهي خيلي براي مشاغل خاص لازمه... آدم هايي که کاريزما داشته باشن... جامع الاطراف باشن... تک بعدي نباشن... در دنيا غير از تکنيک و سرعت و نمونه سوال دغدغه ديگري هم داشته باشن... اصلن جور ديگري فکر کنند و باشند) امکان حضور در رشته هاي خوب در دانشگاه هاي خوب رو به هيچ وجه به دست نميارن. دانشگاه در تصرف زحمت کشان است.

يکي ديگه از مشکلات اصلي که همه رو به جون هم انداخته کمبود منابع هست. به نظر من هر کس بدون اينکه سازماني مثل سنجش وجود داشته باشه که بگه تو صلاحيت ادامه تحصيل داري يا نه تنها به صرف «علاقه» حق ادامه تحصيل داره. خودت به اين موضوع فکر کن. بي رحمانه نيست؟ که سازماني با استاندارد خودش تشخيص بده که تو «حق» ادامه تحصيل داري يا نه. بله وقتي منابع محدود هست چاره اي نيست. بهترين ها بايد انتخاب بشوند. بهترين ها يعني سريع ترين ها يعني زحمت کش ترين ها... نه لزوما با استعداد ها. متاسفانه.

پانوشت : اميدوارم زيادي احساسي ننوشته باشم و کسي از دستم نرنجد. موضوع بحث رو هم اميدوارم تغيير نداده باشم.

ارادتمند همگي