دوست عزيز کاوه اگه نمره خوبي از پروژه گرفتين به اون چيزي که توي ايران لازمه رسيدين!

سطح علمي دانشگاه و گرفتن درس با استاد سطح بالا و پژوهش و ... اينها همش کشکه!

80 تا 90 درصد دانشجويان اينطوري فکر ميکنن!

به نظر من کاملا هم درسته. وقتي هر جاي اين کشور پا ميشي ميري برا استخدام ميگن معدلت چنده؟! کسي نميگه کجا درس خوندي؟! البته شريف مسئله اش جداست ولي کلا اون چيزي که اولويته استخدامه و شرطش نمره است نه پژوهش و يادگيري!

باور کنين اگه من در جايي توي مقطع کارشناسي ازشدايران ببينم يه پروفسور هاروارد بياد درس بگيره ولي نمره کمتر از يک استاد يا مدرک ليسانس ميده عمرن باهاش درس نميگريم! چون توي ليسانس از اين استادهاي دانا کلي ضربه خوردم! بچه ها ميرفتن با چند آدم بيسواد درس ميگرفتن همه هم 18 و 19 ميشدن ما خودمون رو داغون ميکرديم يه 15 بگيريم و دلمون هم خوش بود سطح علميمون بالا رفته!!! زهي تصور باطل...

همه اونها با معدل خوب جاهاي خوب استخدام شدن و ما مجبوريم جاهاي بدي که برامون مونده پر کنيم! دوست عزيز کاوه مگه اينکه خودت علم رو دوست داشته باشي والا دليلي وجود نداره به خاطر بي توجهي يه استاد ناراحت بشي. اگه من بدونم ايشون نمره خوب ميده حتما بي برو برگرد باهاش درس ميگيرم حال نمره خوبم رو ميبرم! وقتي هيچ چيزي سرجاي خودش نيست چرا من بايد ضرر کنم؟!

عده کمي واقعا علم رو دوست دارن که ظاهرا شما هم جزئ اين دسته هستين. ولي در واقعيت به علم خيلي بها داده نميشه...